اوایل زندگی دو نفره مان بود که با اسرار خواهر و همسرش راهی مشهد امام رضا شدیم سفر خیلی خوبی بود مخصوصا که همسرم دومین سفر مشهدش در طول دوران زندگی اش بود. 

فکر نمی کردم که همسرم بتواند با شوهر خواهرم رابطه صمیمی داشته باشد چون هنوز شناخت کافی از هم دیگر نداشتند و کمی هم خجالتی بودند یکی از دلایل مخالفت قبل سفرش هم همین بود. ولی به محض هم سفر شدن ساعت به ساعت با هم اخت می شدند تا جایی که اصلا یادشان رفته بود همسرانشان هم با آنان همسفر هستند، زیارت های مردانه را ترجیح می داند به همراهی با ما.

  سفر خیلی خوبی بود از زمزمه ی دعای عرفه در سرمای آذر ماه آن سال تا قدم زدن در برف های تازه باریده شده روی صحن های زیبای امام رضا. 

و تمام این ها شد آخرین خاطرات من از امام رضا و مشهدش 

و اکنون در آستانه سال هفتم است که من دیگر بوی خوش حرم به مشامم نرسیده است و تنها من مانده ام و کبوتر دلم که ساعت 8 شب همراه با صلوات خاصه امام رضا راهی مشهد می شود و اشکی از سر آه و ناله سر می دهد و بر می گردد. 

خیلی با خودم فکر می کنم چرا دیگر توفیق زیارت نداشته ام فکرم به جایی قد نمی دهد .

دل خوشم به این زیارت های مجازی و زیارت دل

السلام علیک یا ضامن آهو

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا